Czasami jestem szczęśliwy. Zazwyczaj wówczas gdy zapominam o tym że jestem nieszczęśliwy. Gdy się śmieję i rozmawiam, gdy zapominam (się) i bawię, poznaję, smakuję. Podoba mi się to, czasami nawet bardzo. Chciałbym poznawać, ucztować i być szczęśliwy cały czas. Ale przecież każdy z nas wie, że to nie takie proste. Że codzienność goni nas nieustannie, próbując dosięgnąć swoimi lepiącymi mackami i zaciągnąć do swego łoża nieszczęśliwości. Och jak ja tego nie lubię. I nie lubię tez płakać. Chociaż czasami... ale ciii... to tajemnica. Bo przecież bycie szczęśliwym może się wiązać bezpośrednio z płaczem. Nie płakaliście nigdy ze szczęścia? Och jacy Wy zimni jesteście. Ale mniejsza z tym, czas kończyć na dzisiaj. Dzisiaj jestem szczęśliwy. Dobranoc zatem.
P.S czasami wydaje mi się że ten blog jest bez sensu, a jego racja bytu jest tak samo poważna jak (nie wiem nawet co)
